«جمهوري افغانستان» بيشتر به شوخي شبيه بود

به گزارش دنياي 77 ، عباس عبدي ، روزنامه نگار ، در يادداشت روزنامه ظاهر شد اعتماد به نفس وي نوشت: «حوادث افغانستان همه ناظران را غافلگير كرد. چگونه اولين قدرت جهان مي تواند حضور نظامي و سياسي مستقيم خود را در يك كشور توسعه نيافته به مدت بيست سال حفظ كرده و تمام قدرت خود را براي تشكيل دولت تثبيت كند و نزديك به 8000 نفر را از دست داده و بيش از 2 هزار و 2000 ميليارد دلار هزينه كند؟ آيا حتي در صورت يك درگيري مهم ، ارتجاعي ترين جريان ها ، آيا كل دولت و ارتش خالي آن شكست خواهند خورد و به سرعت به دولت واگذار مي شوند و آيا رئيس جمهور فرار را انتخاب مي كند؟

ريشه بحران افغانستان مداخله خارجي است. در ابتدا ، اتحاد جماهير شوروي مي خواست يك جامعه سوسياليستي و كمونيستي در روستاهاي افغانستان ايجاد كند ، اما نتيجه آن چه بود؟ ارتجاعي ترين گروه سياسي و فكري در منطقه طالبان است. گروهي كه به معناي واقعي كلمه واكنشي تر و خشن تر از سلفي هاي خاورميانه است. كودتاي شوروي هزينه هاي سنگيني را بر اين ابرقدرت تحميل كرد. بدون پيشرفت مردم افغانستان. اين امر افغانستان را بيش از دو دهه درگير جنگ داخلي كرد. در طول جنگ ، نهادهاي سياسي افغانستان مورد حمله قرار گرفت و كشور عقب نشيني كرد. اتحاد جماهير شوروي نيز سقوط كرد. افغانستان به ميدان بازي قدرت هاي جهاني تبديل شد. ايالات متحده ، بريتانيا و غرب از بدترين احزاب براي سرنگوني دولت كمونيستي ، كه بعدها به طالبان معروف شد ، حمايت كردند. با از بين رفتن زيرساخت هاي سياسي و هجوم پول هاي كثيف خارجي و تجارت مواد مخدر براي تأمين مالي گروه هاي ضد كمونيستي ، اتحاد سياسي در افغانستان غيرممكن شده است. كافي است بگويم كه اين احزاب بيش از دولت كمونيست يكديگر را كشته اند. در اين محيط بود كه طالبان به عنوان جريان حامي وارد عربستان سعودي ، امارات متحده عربي و پاكستان شدند و افغانستان را فتح كردند ، اما جهان آنها را به رسميت نشناخت. در حضور يك دولت ارتجاعي ، افغانستان به پناهگاه گروه هاي تروريستي تبديل شد. 11 سپتامبر نتيجه ساخت چنين خانه اي در گوشه اي از جهان بود. ايالات متحده آمد و طالبان را در مدت كوتاهي نابود كرد ، اما نتوانست به عنوان يك ملت ايده اي را شكل دهد. يك حكومت قبيله اي فاسد نمي تواند قدرت داشته باشد. تا زماني كه آنها آمريكايي بودند ، مشكلات متوقف نشد ، اما پس از رفتن آنها ، اين بادكنك خالي تركيد. افغانستان بار ديگر در حال ورود به دوره ديگري از بحران است كه بايد در روزهاي آينده به آن رسيدگي بيشتري شود. “

انتهاي پيام